Archell THOMPSON

Er was eens een jongen, zijn naam is Archell. Hij is geboren op Curacao, een kleurrijk en zonnig eiland in de Caraïben. Hij woonde daar als kind met zijn ouders Erno en Syrma en met zijn broer Djuni en zusje Naisi.

De bewoners van Curaçao zijn altijd blij, het is elke dag carnaval! Op scholen, in de kerk, op werk en zeker ook in de straten. 
Wat het carnavalsfeest bijzonder en mooi maakt, is dat iedereen meedoet en iedereen een masker op heeft. 
Nou…dat is trouwens niet helemaal waar, sommige kleine kinderen hebben geen masker op, nog niet in ieder geval.
En heel af en toe, maar dat is vrij uitzonderlijk, zie je een volwassene lopen zonder masker. “Maar”, zeiden Archell’s ouders altijd, “dat zijn de gekke mensen…die horen niet echt bij ons”.

Archell was als kind altijd al heel nieuwsgierig en creatief, en hij voelde zich vrij. Hij speelde en liep rond zonder masker. Dat voelde zo goed en het paste helemaal bij hem. Maar helaas…niet iedereen dacht daar zo over.
Zijn ouders schaamden zich en werden boos op hem. “Waarom ben je zo nieuwsgierig en eigenwijs?”…zeiden zijn ouders met een boze blik…”je broer en zus doen toch ook gewoon normaal, luister gewoon naar ons”. Ook buren en familie vroegen zich af waarom Archell zijn masker niet droeg en gewoon deed net als iedereen.

Op school viel Archell ook op doordat hij geen masker wilde dragen. De directeur van zijn basisschool vroeg Archell’s vader op gesprek. De directeur zei tegen zijn vader: “Archell moet echt een masker op! De leraren kunnen niet omgaan met zijn gedrag, hij uit zijn emoties, hij is nieuwsgierig en stelt heel veel vragen in de klas. Dat kan echt niet! Bovendien is hij heel creatief en sociaal…daar kunnen we niks mee. En daarom moet hij een masker dragen. Hij feest niet mee met ons en dat is ten strengste verboden hier! Stel je voor dat hij straks andere kinderen gaat beïnvloeden om geen masker meer te dragen en hun ware ik te laten zien!”

Archell’s vader bood zijn excuses aan de directeur aan en vertelde hem dat ze van alles hebben geprobeerd met Archell. Ze hebben hem zelfs geslagen met handen, vuisten en riem om Archell een masker op te laten doen, maar met weinig resultaat. Zijn vader wist niet meer wat hij moest doen.

Archell’s ouders zaten met hun handen in het haar. Het was toch traditie binnen de familie…van overgrootouders naar opa en oma, naar henzelf en door naar de kinderen. Iedereen een mooi masker en feesten! Waarom Archell dan niet?
Ze vroegen zich af of ze gefaald hadden als ouders.

Archell zag hoeveel verdriet hij zijn ouders en zijn omgeving deed. Uiteindelijk is hij toch een masker gaan dragen en mee gaan doen met het carnaval. Hij ging met vrienden op straat hangen en merkkleding dragen die iedereen droeg. Hij ging stoer doen en boos kijken net als de andere jongens. 
Iedereen was blij met hem, maar hij niet met zichzelf.
Hij heeft zichzelf aangeleerd dat meningen van anderen belangrijker zijn dan zijn eigen gevoel.

En langzaam maar zeker raakte Archell zijn identiteit kwijt. Hij begon zich te hechten aan zijn masker en hij sloot zich af van zijn gevoel.  

Alle vriendschappen die hij maakte met zijn masker op voelden diep van binnen niet goed, alsof het niet helemaal echt was. 
Af en toe had hij nog het gevoel van toen hij kind was zonder masker, maar toch hij bleef het negeren.

Toen Archell 21 was, verhuisde hij naar Nederland voor een betere toekomst.

Ook in Nederland werd carnaval gevierd en droeg bijna iedereen een masker.

In Nederland zag hij hoe mensen vooral een professioneel masker dragen. Werk en status zijn belangrijk. Ze gaven Archell adviezen over hoe je succesvol kan zijn. Toch merkte hij regelmatig dat veel mensen achteraf niet zo succesvol waren als ze zich voordeden en financiële of relatieproblemen hadden.

Archell voelt zich op zijn plek in Nederland.
Hij belandde in een relatie met maskers. Hij werd vader en gaf het masker door aan zijn kinderen.

Hij paste goed in Nederland: huisje, boompje, beestje en masker.

Tot op 15 juni 2009 een heftige gebeurtenis plaatsvond in Archell’s leven, waardoor hij zijn masker meer dan ooit nodig dacht te hebben.
Archell’s vader werd vermoord.
Archell wilde zijn verdriet niet voelen en niet laten zien. Met zijn masker op deed hij wat hij dacht dat van hem verwacht werd. Hij was boos en wraakzuchtig naar de dader toe en bedacht zelfs plannen om de dader iets aan te doen.

Uiteindelijk heeft de dood van zijn vader Archell ook iets moois gebracht. Hij besloot zijn levensverhaal te gaan vertellen aan andere mensen. Zo is de theatervoorstelling “De Naakte Antilliaan” ontstaan. Hiervoor moest hij wel iets heel erg moeilijks doen…hij moest zijn masker af doen.
Het vertellen van zijn verhaal werkte als een soort therapie. Hij kon zijn verdriet verwerken en begon stapje voor stapje weer dichter bij zijn gevoel en zijn “echte ik” te komen.

Op een dag heeft hij de moordenaar van zijn vader bezocht in de gevangenis om met hem te praten en hem te vergeven. Het was een emotioneel gesprek zonder maskers. Voor Archell was dit weer een stap dichter naar zijn gevoel en naar wat voor hem het allerbelangrijkst is: oprecht contact en begrip tussen mensen.

Archell’s ervaring met het vertellen van zijn verhaal en wat het teweeg bracht bij zijn publiek was zo krachtig, dat hij besloot om storyteller te worden.
Als storyteller kan hij weer vrij, nieuwsgierig en creatief zijn!

De missie van Archell is om met storytelling taboes en actuele maatschappelijke thema's bespreekbaar te maken. Door middel van persoonlijke interactie in een steeds digitalere wereld streeft hij ernaar meer inzicht en begrip tussen mensen te creëren, waardoor hij een positieve impact kan hebben op onze samenleving.

Archell creëert interactieve storytelling concepten voor jong en oud zoals Poverty Escape, Crime Escape, Catwalk Challenge, Knoefy www.knoefy.nl, DNA Storytellers Café, Zebrapad, Sta in mijn schoenen, Tula, Verboden te huilen. Archell is oprichter van DNA Storytellers www.dnastorytellers.nl.

Archell werkt in opdracht van onderwijsinstellingen, gemeenten, ministeries en maatschappelijke organisaties.

En hij leeft nog lang en gelukkig…